Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Duo Reges: constructio interrete. Nos vero, inquit ille; Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Nihil sane.: An nisi populari fama?
Sed videbimus.: Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit.
In schola desinis.: Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?

Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam
magis hortatur quam superiora omnia.

Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos
irridebat: Quid enim?

Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quaerimus enim finem bonorum. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;

Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.
Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.
Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.
Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Bork

Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde;
At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?

Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

Is es profecto tu. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Quis istud possit, inquit, negare? Quare ad ea primum, si videtur; Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Sed quid sentiat, non videtis. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. An est aliquid, quod te sua sponte delectet?